Maar niet in de zin van bloed aan de paal, tot bloedens toe of andere strijdvaardige kreten om de kracht van ons team maar weer eens te onderstrepen. Vandaag hadden we wederom een nieuwe pupil binnen onze gelederen én…. een coach die wél iets nuttigs te vertellen had tijdens de setwissels en time-outs.
Hoe? Wie? Waarom? Vertel!
Nou, da’s makkelijk; Bij gebrek aan personeel was Nico (die van dames 1, die kleine vriendelijke) bereid om ons als spelverdeler te helpen. Daarbij natuurlijk bijgestaan door Mamanouk. En dus hadden we er een spelverdeler bij én een coach, want Anouk weet natuurlijk ook wel iets van het spelletje af. Niet dat alle goedbedoelde tips nu ook daadwerkelijk ten uitvoer werden gebracht of dat er überhaupt naar geluisterd werd, maar toch. Beide erg bedankt voor de hulp en voor beide geldt ook; graag tot de volgende keer.
Na het debacle van het Nederlands voetbalteam, waar ook geen hond luistert naar die oude man die alles beter denkt te weten, was het vandaag tijd om nog maar eens van een stel Amerikanen te winnen, die uit Horst-America welteverstaan. Diegenen die de verslaglegging vaker lezen weten dan; Dat is een taaie tegenstander, die blieven draan..
Zo kon het gebeuren dat we dit keer de eerste set niet als een raket uit de startblokken schoten. Met de aanwinst nog op de bank en geblesseerden Jos en Harrie thuis begon Kessel stroef aan deze pot. Pup was nog lang niet 100% fit, maar hij trachtte toch het zwalkende schip vlot te trekken met allerlei goedbedoelde aanwijzingen die echter niet op waarde geschat werden. Zo bleek tenminste aan het eind van de set toen de ami’s reeds de 25 punten hadden bereikt en wij nog niet. De teller bleef steken op 20 en dus was de eerste set een prooi voor Trivia, 25-20 voor de thuisploeg.
Wat ik nu ga schrijven wordt me niet in dank afgenomen, maar onze nieuwe pupil zorgde wel voor nieuw elan in de ploeg, met mooie set-ups zorgde hij ervoor dat de kwaliteiten van de aanvallers ten volste benut konden worden. Vers bloed dus!!
Punt na punt na punt werd binnengeslagen en in no time, om maar even op z’n Amerikaans verder te schrijven, werden set twee, drie én vier een waar genot om naar te kijken. Getuigen klapten de hand stuk (Jac, bedankt weer voor de morele ondersteuning) en er waren zelfs niet nader te noemen buitenaanvallers die geweldige servicereeksen van 8 punten konden etaleren. Dit moest tenminste genoemd worden van Graad, bij dezen dus.
Kessel won de pot tegen de nummer twee van onze poule dus eigenlijk vrij gemakkelijk, met 25-19, 18 en 14 werden er drie sets en dus vier punten bijgeschreven en werd maar weer eens duidelijk dat er geen maat staat op een geconcentreerd spelend Kessel.
Met goede moed werd de thuisreis aanvaardt, sommigen reeds met de ogen grotendeels dicht, want erg vermoeiend… De koffie in onze eigen kantine deed ons allen weer goed. Er werd natuurlijk weer van alles besproken en bekritiseerd, maar we waren het er samen wel over eens; alleen als team red je het! Daarom Anouk, Nico en ook Jac bedankt nogmaals, jullie krijgen hiervan gen spijt.
Volgende week volgt weer een uitwedstrijd, tegen de mannen van Meuleveld. Opnieuw gaan we dan kijken of we met zes fitte spelers aan de start kunnen staan van een mooie pot volleybal. En zo niet, dan vragen we Nico gewoon nog een keer, wellicht dat hij zo een verbetert contract in de wacht kan slepen… We kunnen alle hulp en aanwas gebruiken, dus aarzel niet en help dit team ook in 2023 uit de brand.
